Vandaag zou één van de hoogtepunten van de reis moeten worden. Maar na de tegenvallende haarspeldbochten in Lysebotn gisteren zijn we voorzichtig geworden. Want ook dat hadden we als hoogtepunt aangestipt. Gelukkig is het weer ons alvast goedgezind.
We zorgen dat we op tijd kunnen vertrekken voor de beklimming van de Preikestolen. Om 10u stipt starten we de wandeling. Al gauw wordt duidelijk dat dit geen gewone beklimming wordt. Geen effen paden, maar een continue opeenvolging van rotsblokken waar je goed moet opletten waar je je voeten plaatst. Tussendoor ook enkele vlakke stukken, al is dat vlak natuurlijk relatief. Maar wat is het de moeite waard als we na dik anderhalf uur een eerste klein maar toch wel steil plateau bereiken. Even naar beneden kijken, hmmm, toch wel diep.
Om de hoek in de verte zien we waarvoor we deze inspanning hebben gedaan.
Een handvol mensen loopt kriskras door elkaar, iedereen met fototoestel
in de hand. Waaghalzen staan aan de rand met de handen in vlieg-of duikhouding.
Zooooot, denken we, maar even later zijn we zelf de zotten. En het valt
best mee, 600 m naar beneden kijken, haja, voor de foto alles hé.
We blijven er een tijdje zitten en vergapen ons aan alles wat we zien.
Wat is dit adembenemend mooi!! Later beginnen we aan dezelfde tocht van
2 uur naar beneden. Op de parking kijken we nog even naar boven en zeggen
: dit was een echt hoogtepunt, letterlijk en figuurlijk.