Griekenland 2012

Dag 1 tot dag 3

Mol - Alpirsbach
Km

Traditiegetrouw maken we met enkele vrienden van het verlengde Hemelvaartweekend gebruik om een trip naar en in het Zwarte woud te plannen. Het is al even grote traditie dat we logeren bij de familie Männle die een pension in Alpirsbach uitbaten. De route er naartoe wordt elk jaar anders uitgestippeld, maar regel is om zo weinig mogelijk autosnelweg te rijden. Dat is iets wat ik om mijn reizen altijd zal proberen te vermijden. Of toch minstens tot een strikt minimum te beperken. Zo ook dit jaar, net voorbij Luik verlaten we de snelweg om via Nonceveux - Trois Ponts - Vielsalm naar het Luxemburgse Weisswampach te rijden. Een fraaie weg als het niet zo koud was geweest. Vaak gaat de linkse hand even naar het moterblok om op te warmen. De rechtse blijft aan het gas, want er staan bijna 600 km op het programma. Als we de tanks volgooien nemen we toch de tijd om een koffie te drinken. De warmte doet deugd, maar het weer lijkt ook te verbeteren. Het zal nog een mooie dag worden hopen we.

Via kleine Duitse wegen trekken we verder Zuidwaarts. Het is heerlijk rijden over de bochtige baantjes en de koude wordt snel vergeten. Net voor we de Franse grens dwarsen, rijden we nog snel het Groothertogdom in om nog maar eens van de goedkope benzineprijzen te profiteren. Tegelijk wordt de meegebrachte pic nic met smaak opgegeten. Het zonnetje is doorgebroken en het wordt aangenaam zo in het zonnetje.

Saint Avold en Sarrebourg rijden we voorbij. In Dabo stoppen we voor een terrasje. We staan wat voor op schema en hebben hem wel verdiend. Als we opnieuw willen vertrekken is er een probleempje met het alarm van één van de Harley's in het gezelschap. Gelukkig krijgen we het opgelost voor de Gendarmerie opgetrommeld wordt.
In Dabo "overwinnen" we de Schlosskopf. Met zijn 655 meter de hoogste heuvel van de dag.
Daarna passeren we Molsheim. Daar hoopte ik tijdens het plannen van het verlof om nog eens een Bugatti Veyron te zien. Deze bolide wordt daar gemaakt en een jaar geleden had ik het geluk achter zo'n monster door de stad te rijden. Wanneer we in de buurt van dit stadje komen besef ik plots dat het een feestdag is en dat we geen auto zullen zien. Toch niet van dat kaliber.

Om 18:30 komen we in ons hotel aan. De twee vrienden die de moto's in de bus hadden gezet en lekker warm naar Het Zwarte Woud gereden waren zitten ons al op te wachten. Echt gewacht hadden ze niet vermits ze al een eerste pint voor hun neus hadden staan. Even later zaten wij er ook bij...

De volgende twee dagen rijden we met droog weer mooie ritten in het Zwarte Woud zelf. 9 keer zullen we de 1000meter hoogte overschreiden. De eerste keren in sneeuw die een week eerder nog gevallen is. Maar deze smelt al vlug weg zodat we de tweede dag al niet veel meer merken van de voorbije winter.

Gelukkig maar, want de volgende dag zal het echte werk beginnen.