Na een rustige nacht krijg ik mijn eerste English Breakfast voorgeschoteld. Gelukkig laat ik de 'Cereals' aan me voorbijgaan. Het zou me nooit gelukt zijn de rest anders op te krijgen. Het was lekker en ik vermoed dat ik de rest van de dag wel verder kan.
Om 9 uur start ik de motor om verder koers te zetten naar het noorden. Eerst nog even terug naar Burford om foto's te nemen. Bij het zoeken naar een geschikte parkeerplaats rij ik toevallig een zijstraat in. Ik vergeet de andere gebouwen zodra ik de kerk, het kerkhof en de in de buurt liggende huizen zie. Dit vertegenwoordigt het hele dorp en dus schiet ik vlug enkele plaatjes. Een oude vrouw komt naar me toe om me te zeggen hoe mooi ze mijn "Bike" wel vindt. Mijn dag kan nu al niet meer kapot.

De Cottonwolds zijn gewoonweg prachtig. Glooiende heuvels, heel oude dorpen en schitterende wegen om te rijden met de moto. Tegelijk is het niet eens zo ver van België vandaan en maak ik al plannen om hier nog eens terug te komen. Maar dan niet alleen.

Het is al middag geweest als ik in Wales aankom. Een grens zie je niet natuurlijk, maar plots beginnen dorpen namen te krijgen die gewoon onuitspreekbaar zijn. Gelukkig moet ik nergens de weg vragen en zorgt mijn GPS voor een vlekkeloze route. Als ik bij wegenwerken moet stoppen kan ik het niet laten een foto te maken van een bord dat bij de stoplichten staat. Ik rij het Brecon Beacons National Park binnen op het moment dat de hemel begint zwaar te worden. Dit maakt het uitzicht op het gebied alleen maar indrukwekkender. Boven op het plateau stop ik om van het uitzicht te genieten en foto's te maken. De schapen die hier vrij rondlopen zie je overal als witte stippen op de hellingen.

Ik schrik me rot als er een straalvliegtuig op heel lage hoogte overvliegt. Het fototoestel was jammer genoeg net terug opgeborgen.

De wegen zijn in heel goede staat. Smal en dus niet uitnodigend om snel te rijden, maar dat is hier alleen maar een voordeel. Zo kan je ten volle genieten van de omgeving. De keuze om de kleinere wegen te nemen heeft ook als gevolg dat je weinig verkeer ziet. Als er al eens een tegenligger in beeld komt moet er uitgeweken worden om mekaar te kunnen passeren. Dit gaat steeds gepaard met een opgestoken hand. Het is hier gewoon heerlijk rijden. De weergoden zijn me gunstig gezind. De hemel klaart op en de temperatuur stijgt.

Achter elke bocht zou ik willen stoppen voor een foto, maar er moet natuurlijk ook nog gereden worden. Ik vraag me af hoe het in Schotland zal zijn. Na al dit moois zal het moeilijk zijn nog mooier te vinden.

Het is laat in de middag als ik het Snowdonia National Park te zien krijg. En even later de zee. De foto's die ik er maak geven totaal niet weer hoe mooi het beeld is. Ik twijfel om hier al logement te zoeken, maar mijn reisschema is redelijk strak gepland en met spijt in het hart rij ik verder.

In Dolwydellan vind ik een slaapplaats in een herberg. Een kamer van 4 m². Veel groter zal ze niet geweest zijn. Toch kost ze me 27 £. Inclusief alweer een Full-breakfast. En het bed is prima. Ik slaap er heerlijk.

Dag 16