|
Onze gastvrouw heeft het adres van
een motowinkel en legt ons uit hoe we er geraken.
Ze hebben wel een voorband die geschikt is. Niet de Michelin die ik gewend
ben, maar dat had ik ook niet verwacht. Om half twaalf kunnen ze beginnen
en dus hebben we nog twee uren de tijd om een klein toertje te rijden.
| We beslissen een rondje langs Urquhart Castle te rijden.
Natuurlijk over de kleinst mogelijke baantjes. Op een bepaald moment
is het wel een heel erg klein baantje waar we heel langzaam op rijden.
Plots staat er zo'n 30 meter voor ons een hert op de baan. Ik schrik
en zoek de knop om de camera op mijn stuur te starten. Ondertussen
steekt het hert de baan over en wordt gevolgd door nog vijf andere.
Natuurlijk heb ik de cameraknop gewist en hebben we de beelden enkel
in ons geheugen kunnen opslaan. Het kasteel zien we maar vanop afstand.
Het is te laat om een langere stop te maken. |
 |
Stipt op tijd zijn we terug bij de werkplaats en drie kwartiertjes later
kunnen we alweer op pad. Nu ik opnieuw profiel in mijn voorband heb, voel
ik me veel geruster.Tijdens het wachten hebben we een babbel met een andere
motard. Die kloeg over het verschrikkelijke slechte weer van de dag voordien.
Hij had de hele dag in de regen op Skye rondgereden. Ons oorspronkelijk
plan dus. Lachend konden we hem vertellen dat het aan deze kant van het
land wel goed was.
Ik maak me geen illusies over de afstand die we vandaag zullen
afleggen. Als je na de middag pas echt kan vertrekken moet je niet
verwachten 300 km te rijden. Het worden er uiteindelijk toch nog
298. Vooral de A836 van Inverran naar Tongue maakt indruk. Ruim
40 km dat je bijna niets anders dan heide, bos en water ziet. Het
is (alweer) een Single Track Road, maar tegenliggers zie je lang
van tevoren aankomen en dus kies je op tijd een uitwijkstrook.
|
Maar eerst gaan we nog naar de "Falls of Shin". De Schotten
proberen opnieuw zalm in hun rivieren te krijgen en doen dat door
eitjes uit te laten komen in bovenrivieren. Bij de jaarlijkse zalmtrek
willen zalmen terug naar hun geboortewater. Bij de Falls of Shin
moeten ze een serieuze stroomversnelling opzwemmen. Het is hier
dat je deze vissen reuzesprongen kan zien maken. Niet in augustus,
maar we hopen toch iets te zien.
| En inderdaad, af en toe zien we een exemplaar
met grote snelheid uit het water springen. Jammer genoeg worden
ze even snel door de stroming weer meegesleurd. Het is nu al
spectaculair. Hoe moet dat in het seizoen wel niet zijn als
ze met tientallen tegelijk proberen hogerop te geraken? Foto's
maken is onmogelijk. Ik probeer het vaak, maar ben steeds te
laat.Meer dan water krijg ik niet op de plaat vastgelegd. |
 |
|
|
|
In Tongue beslissen we de hoofdweg te verlaten en de "Kyle
of Tongue" baai rond te rijden. Volgens de Trotter een aanrader
als je niet opziet tegen het bochtjes maken. Het is een prachtweg.
Omdat het eb is komen de zandbanken droog te liggen. Net voorbij
de brug komen we terug op de hoofdweg die we verder naar Durness
volgen.
Langs de kust rijdend is de verbazing groot. Schitterende zandstranden,
grillige rotspartijen en een vlakke staalblauwe zee.
|
|
|
|
 
Het wordt avond en het is ons al opgevallen dat het aantal B&B's
hier echt niet hoog ligt. Zelden komen we een bord tegen en als er dan
al eens eentje langs de wegstaat is het vergezeld van de mededeling "No
vacancies". In het hotel van Scourie valt de prijs tegen en we beslissen
verder te zoeken. Heel toevallig vinden we een bed voor 20 £. Het
goedkoopste van onze ganse vakantie. De volgende dag zal het ontbijt ons
verrassen als misschien het beste van het hele verlof. Leuk adres dus.
Eten doen we die avond in de bar die aan de achterzijde van het hotel
ligt.
|
