Corsica 2010
Dag 1
Gent - Briançon
1065 Km
Totaal last minute besliste ik om op verlof naar Corsica te gaan. Links
en rechts sprokkel ik nog wat informatie, maar het is te laat om alles
grondig voor te bereiden en dus zal het een vakantie worden die elke dag
opnieuw zal bekeken worden.
De buienradar voorspelt het ergste en dus beslis ik zo snel mogelijk te
vertrekken ondanks het werk dat thuis nog te doen is. Met een beetje geluk
kan ik de buien voor blijven.
Na een veel te korte nacht (want sommige dingen heb je dan toch nog altijd
graag gedaan) vertrek ik om 5:45 in de ochtend vanuit Gent. En het regent
zachtjes... Met een flinke vaart gaat het richting Franse grens. Het is
niet mijn lievelingsweg, maar nu kan ik niet anders dan de autobaan nemen.
De regen komt vanaf de kust en zal voor de middag heel Noord-Frankrijk
bereiken.
In Arras gaat het een eerste keer fout. Ik mis een afslag en corrigeer dat door een eind over de Route Nationale te rijden en net voor Cambrai opnieuw de A 26 op te draaien. Het gas wordt er flink opgehouden en de kilometers vliegen voorbij.Het is zondag en er is dus geen traag vrachtverkeer te bekennen. Eigenlijk is er nauwelijks verkeer op de weg. En dat zal zo tot 's middags blijven.
Na iets meer dan 4 uren rijden wordt ik het beu. Ik ga de autosnelweg af en op zoek naar een bakker om een paar croissants als ontbijt in te slaan.De bakker vind ik niet onmiddellijk, maar dat vind ik niet eens erg. Op die manier kan ik toch 2 uren over kleine verlaten D-wegen rijden. Net voor Dijon vind ik een bakkerijtje en koop er behalve twee croissants ook nog een baguette en blokje kaas. De croissants worden zonder wachten opgepeuzeld. Het brood is voor later. Even later draai ik de snelweg weer op kan het gas weer open gedraaid worden.
De A39 en later de A42 brengen me tot Amberieu-en-Bugey. Vanaf daar gaat het opnieuw over kleinere wegen. De aankomst bij het "Lac du Bourget" is mooi. Het turquoise water is schitterend en ik neem toch de tijd om een foto te nemen.
Veel tijd neem ik niet, want wil vanavond bij de Chambre d'Hôtes, waar ik vorig jaar zo goed ontvangen werd, geraken. Eens in de buurt is het veel vroeger dan ik dacht en ik beslis verder te rijden.
De salade is droog en er is nergens geen saus of vinaigrette te bespeuren. De steak is een kapotgeprikt stuk vlees dat lijkt op een kruising tussen een hamburger en een lap leer. Niet doorbakken en geserveerd op een kartonnen bordje met welgeteld één blaadje sla en twee stukjes tomaat. In een plastic bakje apart een portie frietjes. Alweer zonder saus... De wijn helpt om het geheel naar binnen te werken, maar dit is dus geen aanrader. De camping zelf is netjes, heeft proper sanitair en zelfs een zwembad. En het personeel is vriendelijk dat wel. Ondanks de angst dat het eten me 's nachts wel eens parten zou kunnen spelen blijf ik van elke vorm van verhoogde darmactiviteiten gespaard. Wat niet betekent dat ik goed slaap, maar dat is een ander verhaal. Ik ben in elk geval blij vanaf de Franse grens geen regen meer gezien te hebben, de Galibier opgereden ben en verder geraakt te zijn dan gepland.