De volgende dag begint al goed. Na het eenvoudige ontbijt van havermoutpap wordt afscheid genomen en start de rit met een steile beklimming omdat er gelijk een bergpas moet genomen worden. Het beetje sneeuw dat op de weg geschoven is laat net genoeg plaats om toch voorbij te kunnen. Een bocht later is het andere koek. Hier is de weg niet meer toegankelijk. Een groot pak sneeuw ligt er te blinken en er zit niets naders op dan rechtsomkeert maken. Op een smalle weg vol keien en steil bergop keren met een moto die zwaar bepakt is… Niet altijd even simpel en ik ben dan ook blij dat et zonder ongelukken verloopt.
Door de gesloten pas ben ik verplicht de kustweg rond de berg te nemen. Maar een straf is dat niet hoor. De uitzichten zijn wondermooi, alweer.

Daarna kom ik in vlakker gebied. Meer de delta van een paar rivieren die uiteindelijk in de Skagafjordur uitmonden.
Mooi, maar niet mijn ding. Het mooie asfalt gaat al gauw vervelen en ik mis de putten in de weg. Omdat ik me moe voel wordt de route ingekort. De aankomst bij het nieuwe verblijf is heel hartelijk. Ik zit blijkbaar op een paardenboerderij en dat is te zien aan ..de paarden natuurlijk. Een Engelsman komt gelijk naar me toe. Is met een Amerikaanse vriendin daar en blijkt nogal een avontuurlijke motard te zijn. Nu is hij echter met een huurauto.

De eigenares van de boerderij is een erg lieve oudere dame die alweer in perfect Engels welkom heet. Als ik me zoals gebruikelijk voorstel met: “Hello, I’m Eric and i come from Belgium.” Lacht ze en zegt heel , heel langzaam: “And my name is ….” Ik weet gelijk waarom ze lacht. Ze weet dat ik die naam nooit zal uitgesproken krijgen noch onthouden. Dat geef ik gelijk maar toe dus. De kamer is klein, maar smetteloos. Klein inderdaad, maar je krijgt de beschikking over een gigantische keuken en salon.. Salon met dikke lederen zetels. Vol fotoboeken op de salontafel. In de keuken zou je met plezier alle dagen uren staan afwassen. Het zicht op de onderliggende velden en rivier met in de verte de zee is adembenemend. Nu, dat afwassen is maar bij wijze van spreken hé.

Onderweg heb ik me een soort zoete aardappel(geloof ik) en boontjes in tomatensaus + een doosje worstjes aangeschaft. De familieleden zullen het menu wel kennen. Tot ik het blik worstjes opentrek en zie dat het eigenlijk worteltjes zijn. Die etiketfotograaf zou moeten gestraft worden. Dus worden de boontjes met worteltjes aangevuld en samen met de gepureerde “aardappel” gegeten.s' Avonds wordt de “hot-pot” klaargemaakt en ik geniet van een ontspannen uurtje in een warmwaterbad buiten. Zo is het inslapen geen probleem.