Rescue-Team...

Dag 12

26 juni 2014

Skagafjordir - Brodanes

288 Km

Voor de eerste keer en vooral omdat ik zelf niets meer bijhad, laat ik het ontbijt klaarmaken door de gastvrouw. Het is uitgebreid en erg lekker, maar toch een beetje duur.
Kort na het vertrek op de boerderij mag ik alweer stoppen om de regenjas aan te trekken. Het regent niet echt, maar zo heel fijn miezeren tegen 100 km/h kan je ook behoorlijk nat maken. De weg is alweer 'saai' en ik beslis een lus bij te maken ondanks het mindere weer. In de buurt van Blonduos zie ik de kans schoon om een stuk van het Langidalur te verkennen en dus wordt van de route afgeweken. Langs het Svinavatn (zwijnenmeer), eerst bruine weg, en daarna gele stippellijn. Niet de makkelijkste route, maar leuker om te doen en je komt eens ergens waar anderen niet of toch weinig komen.

Op een bepaald ogenblik sta ik voor een grote plas en zie dat het onmogelijk is daar doorheen te rijden te rijden. Maar ik was verdorie al zo ver geraakt en het was echt de enig plas die ik tot nu gezien had. Het lijkt erop dat mits de bagage te verwijderen ik de moto wel om de plas heen kan sturen. Er langs lopend begin ik aan de omweg en kom even later muurvast te zitten tussen de hobbels aarde. Weet niet goed hoe het te omschrijven. Ik krijg de aarde weggeschopt en met heel veel moeite de moto tot de andere kant gebracht. Bagage bijsleuren en opnieuw monteren en ik ben er klaar voor.

Tot na de volgende bocht. Opnieuw een plas, twee keer zo lang. Er langs lopen is geen optie. Teveel putten, hobbels en kleine plassen. Nu is deze plas al een beetje uitgedroogd en geloof ik voorzichtig langs de rand te kunnen passeren. Alweer naast de moto lopend begin ik aan de proef en het gaat goed.
Tot het achterwiel in de groef schuift en het voorwiel tegen zo’n hobbel klemt komt te zitten. Hoe meer ik probeer uit deze situatie te geraken hoe erger het wordt. Op een bepaald moment beslis ik de bagage te verwijderen in de hoop hem uit de groef te kunnen trekken. Alleen, doe dat maar eens terwijl je een moto van 300 kg rechtop houdt, bijna tot je knieën in de modder staat te glijden. Maar ook dat lukt. Ook?
Nee het is het enige dat lukt. Na nog wat proberen is het zover dat de moto met zijn buik op de grond staat en niet meer kan omvallen. Nu zit ik pas echt in de problemen. Gelukkig is er wel gsm ontvangst en ik bel 112. Na wat problemen om de positie door te geven weet de politieman aan de andere kant me te vertellen dat hij local police zal verwittigen en die op hun beurt het Rescue-Team. Laat het Rescue-Team nu toch het laatste zijn dat in mij opkwam toen ik aan een reis naar IJsland dacht.

Gezien de afstanden komt er verbazend snel een zware jeep opdagen. De begroeting is hartelijk. De man en vrouw spreken , alweer, perfect Engels en we kunnen nog lachen om de situatie. Zij zijn wel verwonderd hoe het kan dat de moto niet omgevallen is. Ik ook eigenlijk. We overleggen hoe we mij uit de hachelijke situatie zullen redden. Terwijl de vrouw en ik bij de moto staan te wachten op de man die de winch afrolt vraagt zij waar ik vandaan kom. Als ik haar antwoord zegt zij dat dat treft omdat zij Nederlandse is. Reeds 18 jaar woont Marjolijn ( en nu hoop ik dat het goed geschreven is) in IJsland en wie zou haar ongelijk geven. Samen met haar man is ze vrijwilliger bij het Rescue-Team. Deze mensen worden niet betaald voor het werk dat ze doen. Vergelijkbaar met het rode kruis bij ons geloof ik.

Het duurt niet lang of de moto komt los en we krijgen hem uit het slijk getrokken. Het vervolg van de weg was in goede staat. Deze twee plassen waren de enig hindernissen dus. Een dag eerder had er nog een auto vastgezeten in diezelfde plas, dus ik moest me niet teveel schamen. Het was natuurlijk niet erg slim wat ik deed en het zal niet meer gebeuren ook niet. Allé, dat is het plan dan toch.
@Marjolijn en echtgenoot; mijn oprechte dank. Nu weet ik hoe engelbewaarders eruit zien.smiley

Na de redding rij ik nog even mee naar Blondues om de financiële kant af te handelen. De kop koffie en stuk taart die ik nog aangeboden krijg smaken heerlijk. Je had gelijk Marjolijn, het was de lekkerste koffie van de hele wereld. Intussen is het bijna vijf uur geworden en moet ik nog een flink stuk rijden. Het is opnieuw beginnen regenen en het gas gaat er flink op.

Doel is het Broddanes-Hostel. Gelegen aan het begin van de Westmaneilanden. De locatie van deze jeugdherberg is gewoon magnifiek. De kamer is alweer super. De verblijfsruimte en keuken zo proper en mooi. Twee nachten zullen me deugd doen hier. Vanuit het raam van de keuken zie je de papegaaiduikers in het water tuimelen…

 

 

TERUG   VERDER
Dag 1
Dag 2
Dag 3
Dag 4
Dag 5
Dag 6
Dag 7
Dag 8
Dag 9
Dag 10
Dag 11
Dag 12
Dag 13
Dag 14
Dag 15
Dag 16
Dag 17
Dag 18
Dag 19
Dag 20
Dag 21
Dag 22
Dag 23
Dag 24
Dag 25
Dag 26
Dag 27
Dag 28
Dag 29
Dag 30
Dag 31
Dag 32

Alle Foto's

Gastenboek